آهنگ خوشا ای دل بال و پر زدنت عبدالحسین مختاباد

شبانگاهان؛ تا حریمِ فلک، چون زبانه کشد سوزِ آوازم
شرر ریزد بی امان به دلِ ساکنان فلک؛ ناله ی سازم
دلِ شیدا حلقه را شکند؛ تا برآید و راهِ سفر گیرد
مگر یک دم گرم و شعله فشان؛ تا به بامِ جهان بال و پر گیر
خوشا ای دل بال و پر زدنت؛ شعله ور شدنت، در شبانگاهی