آهنگ ما پرندهای تنها زیر شیروونی خونه

ما پرنده های تنها زیره شیرونی خونه
هر دوتا خسته ز غربت هر و آواره زه لونه
ما دو تا مثل مسافر کویر تشنه جرعه ای از محبتیم
ولی بی گانه ز هم در این سراب لب پربسته پراز شکایتیم
اگه دسته سرنوشت رقم بختو برامون مینوشت
یا اگه غارت باد بهمون فرصت بودن می داد
دیگه دنیا برامون تنگ نمی شد
دیوارای لونمون سنگ نمی شد
حالا هم دیر نشده می تونیم پرامون و باز بکنیم
راه یک لونه رو پیدا بکنیم
لونه ای که عشق برامون بیاره
خنده و شادی رو لب ها بذاره
اون جایی که غم فردا نباشه
واسه این دل تنها نباشه